Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Detlef von Liliencron

Ïðî÷èòàíèé : 157


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

April

Wie  der  Südwind  pfeift,
In  den  Dornbusch  greift,
Der  vor  unserm  Fenster  sprießt.
Wie  der  Regen  stürzt
Und  den  Garten  würzt,
Und  den  ersten  Frühling  gießt.

Plötzlich  säumt  der  Wind,
Und  der  Regen  rinnt
Spärlich  aus  dem  Wolkensieb.
Und  die  Mühle  dreht
Langsam  sich  und  steht,
Die  noch  eben  mächtig  trieb.

Schießt  ein  Sonnenblick
Über  Feld  und  Knick,
Wie  der  Blitz  vom  Goldhelm  huscht,
Und  auf  Baum  und  Gras
Schnell  im  Tropfennaß
Tausend  Silbertüpfel  tuscht.

Wieder  dann  der  Süd,
Immer  noch  nicht  müd,
Zornt  die  Welt  gewaltig  an.
Und  der  Regen  rauscht,
Und  der  Garten  lauscht
Demütig  dem  wilden  Mann.

Meiner  Schulter  dicht
Lehnt  dein  hold  Gesicht,
Schaut  ins  Wetter  still  hinein.
Kennst  das  alte  Wort,
Ewig  treibt  es  fort:
Regen  tauscht  und  Sonnenschein.


Íîâ³ òâîðè