Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Johann Wilhelm Ludwig Gleim

Ïðî÷èòàíèé : 143


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An die Freude

Kind  des  Himmels,  Freude,  komm’!
Komm’  herab  aus  deinem  Himmel,
Komm’  herab,  wie  Engel  fromm,
Komm’  herab  in’s  Erdgetümmel!

Ach,  seit  du  entflohen  bist,
Ist  die  Erde  voll  von  Buben,
Voll  von  Trug  und  Hinterlist,
Voll  von  Mord  und  Mördergruben!

Komm’  in  jedes  Menschenherz!
Blocke,  wie  des  Tigers,  werden
Dir  verschwinden;  Lieb’  und  Scherz
Dich  begleiten  hier  auf  Erden!

Tausende  von  uns  sind  krank,
Krank  am  Herzen;  komm’  und  heile!
Fürsten  sollen  mit  Gesang
Dich  empfangen:  Komm’  und  eile!

Kind,  des  Himmels,  Freude,  komm’,
Komm’  herab  und  mach’  auf  Erden
Alle  böse  Menschen  fromm,
Daß  sie  wieder  fröhlich  werden!

Íîâ³ òâîðè