Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 17
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Paul Fleming

Ïðî÷èòàíèé : 156


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Herrn Pauli Flemingi der Med. Doct. Grabschrifft

Ich  war  an  Kunst  /  und  Gut  /  und  Stande  groß  und  reich.
Deß  Glückes  lieber  Sohn.  Von  Eltern  guter  Ehren.
Frey;  Meine.  Kunte  mich  aus  meinen  Mitteln  nehren.
Mein  Schall  floh  überweit.  Kein  Landsmann  sang  mir  gleich.
   Von  reisen  hochgepreist;  für  keiner  Mühe  bleich.
Jung  /  wachsam  /  unbesorgt.  Man  wird  mich  nennen  hören  /
Biß  daß  die  letzte  Glut  diß  alles  wird  verstören.
Diß  /  Deütsche  Klarien  /  diß  gantze  danck’  ich  Euch.
   Verzeiht  mir/  bin  ichs  werth  /  Gott  /  Vater  /  Liebste  /  Freunde.
Ich  sag’  Euch  gute  Nacht  /  und  trette  willig  ab.
Sonst  alles  ist  gethan  /  biß  an  das  schwartze  Grab.
   Was  frey  dem  Tode  steht  /  das  thu  er  seinem  Feinde.
Was  bin  ich  viel  besorgt  /  den  Othem  auffzugeben?
An  mir  ist  minder  nichts  /  das  lebet  /  als  mein  Leben


Íîâ³ òâîðè