Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 11
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Paul Fleming

Ïðî÷èòàíèé : 142


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An Adelfien

Ists  wahr  /  Adelfie  /  als  wie  man  sagt  vor  wahr  /
du  habest  /  also  bald  ich  sey  von  dir  gezogen  /
mit  eines  andern  Gunst  der  Freundschafft  so  gepflogen  /
daß  dus  ihm  zugesagt  /  und  nun  auch  Braut  seyst  gar.
   Ich  fürcht’  /  und  gläub’  es  fast.  Am  allermeisten  zwar  /
daß  etwan  dich  hierzu  mein  langer  Weg  bewogen  /
und  ein  vergälltes  Maul  dir  etwas  vorgelogen  /
damit  du  dich  und  mich  so  setzest  in  Gefahr.
   Ich  fürcht’  /  und  gläub’  es  fast.  Nichts  wird  so  hoch  versprochen  /
das  schändlich  werde  nicht  durch  Mißtreu’  itzt  gebrochen.
War  /  Schwester  /  das  dein  Muth  /  der  sich  so  hoch  verschwur?
   Hast  du  mir  das  gethan  /  so  werd’  ich  einer  Frauen
auff  ihren  höchsten  Eyd  nicht  so  viel  künfftig  trauen.
Verzeiht  mirs  alle  denn  /  die  eine  macht  es  nur.


Íîâ³ òâîðè