Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Ludwig Anzengruber

Ïðî÷èòàíèé : 198


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ich hab erreicht das Ziel des Strebens...

Ich  hab'  erreicht  das  Ziel  des  Strebens
Und  senk'  das  Haupt  in  dem  Erkennen:
Wie  wertlos  alles  Gut  des  Lebens,
Wie  ärmlich,  was  mir  Glück  benennen.
Das  Ringen  ist's,  das  dich  beglückt,
Erfolg  schon  hat  den  Kranz  zerrissen,
So  wie  das  Forschen  nur  entzückt
Und  nimmermehr  das  volle  Wissen.

Nur,  was  noch  aussteht  zu  gewinnen,
Nur,  was  im  Leben  wir  verloren,
Erscheinet  groß  vor  unfern  Sinnen:
Zufrieden  sind  allein  die  Thoren.
Doch  wer  erlernt  des  Lebens  Preise
Zu  weiten  als  ein  eitles  Nichts,
Der  fürchtet  auch  kein  Ziel  der  Reise
Und  keine  Tage  des  Gerichts.


Íîâ³ òâîðè