Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 13
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Paul Fleming

Ïðî÷èòàíèé : 137


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An die Wolge zu Niesen

Seyd  mehr  als  sehr  gegrüßt  /  Ihr  Nymfen  dieser  Enden  /
Ihr  weiches  Wasser-Volck;  Und  du  auch  /  edler  Fluß  /
O  unser  speter  Trost  /  empfange  diesen  Gruß  /
und  nim  die  Männer  an  /  die  dir  die  Zimbern  senden.
   Die  sind  es  /  die  sich  dir  zu  nutzen  nach  verpfänden.
Nim  /  Gast-freund  /  nim  sie  auff  /  und  sicher’  ihren  Fuß  /
Daß  /  was  sich  hat  verschworn  zu  schaden  /  fallen  muß;
Sie  an  dein  Astrachan  mit  Sicherheit  anländen.
   diß  Schiff  /  das  Venus  selbst  /  nach  ihrer  Muschel  liebt  /
auff  daß  der  große  Mars  auch  selber  achtung  giebt  /
befiehlt  sich  deiner  Gunst.  Gebeut  /  daß  kein  Kossacke  /
   kein  Wilder  sich  erkühnt  /  das  Volck  zu  fallen  an.
Daß  Raub  und  Unheil  sich  von  deinen  Ufern  packe.
Wer  sie  betrüben  wird  /  der  hat  es  Gott  gethan.


Íîâ³ òâîðè