Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 11
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Johann Fischart

Ïðî÷èòàíèé : 122


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ernstliche Ermanung an die lieben Teutschen...

...auß  anlaß  dises  beigesetzten  Bilds  des  Teutschlands  angebracht
J.F.M.

Was  hilffts,  O  Teutschland,  daß  dir  gfallt
Dis  Bild  so  herrlich  Sighafft  gstallt,
Daß  es  bedeit  der  Teutschen  Macht,
Die  vnter  sich  der  Welt  Macht  bracht,
Vnd  daß  du  weyst,  daß  dein  Vralten
Den  Namen  mit  Ruhm  han  erhalten,
Wann  du  dasselbig  last  veralten,
Was  dein  Voralten  dir  erhalten,
Wann  nicht  dasselbig  willt  verwaren,
Was  dein  Vorfahren  dir  vorsparen,
Wann  nicht  den  Namen  willt  vermehren,
Der  auff  dich  erbt  von  grossen  Ehren?
Was  ists,  daß  man  sich  rühmet  hoch
Der  Elttern  vnd  folgt  jhn  nicht  noch,
Bist  Alter  Tugent  grosser  Preiser,
Aber  der  Tugend  keyn  Erweiser,
Thust  gut  Alt  Sitten  hoch  erheben,
Vnd  schickst  doch  nit  darnach  dein  leben?
Was  rühmst  du  dich  vil  Adelichs
Vnd  thust  doch  nichts,  dan  Tadelichs?
Was  Ruhm  hat  der  jung  Adler  doch,
Wann  er  sich  rühmt  der  Eltern  hoch,
Wie  sie  frei  wohnten  inn  Bergs  klüfften
Vnd  frei  Regierten  inn  den  Lüfften,
Vnd  er  sitzt  gfesselt  auff  der  Stangen,
Muß,  was  der  Mensch  nur  will,  jm  fangen?
Also  was  ist  dir  für  eyn  Ehr,
Wann  rühmst  die  Alten  Teutschen  sehr,
Wie  sie  für  jhre  Freiheyt  stritten
Vnd  keynen  bösen  Nachbarn  litten,
Vnd  du  achtst  nicht  der  Freiheyt  dein,
Kanst  kaum  inn  deim  Land  sicher  sein,
Last  dir  dein  Nachbarn  sein  Pferd  binden,
An  deinen  Zaun  fornen  vnd  hinden?
Sollt  auch  solch  Feyger  art  gebüren,
Daß  sie  soll  Kron  vnd  Scepter  führen?
Ja  jr  gbürt  für  den  Königsstab
Eyn  Höltzin  Roß,  welchs  sie  nur  hab,
Vnd  führe  für  den  Adler  Kün
Eyn  bundte  Atzel  nun  forthin,
Vnd  für  den  Weltapffel  eyn  Ball,
Den  man  schlägt,  wann  er  hupfft  im  fall,
Weil  heut  doch  schier  keym  ernst  ist  mehr,
Handzuhaben  Freiheyt  vnd  Ehr,
Sonder  man  schertzt  nur  mit  der  Freiheyt,
Sucht  fremde  Sitten,  Bräuch  vnd  Neuheyt,
Vnd  für  Alt  Teutsch  Standhafftigkeyt
Reißt  ein  Weibisch  Leichtfertigkeyt.
Drumb  ist  nichts,  daß  man  Adler  führt,
Wann  man  den  Adlers  Mut  nicht  spürt,
Nichts  ists,  daß  man  den  Scepter  trägt,
Vnd  jn  wider  keyn  Vntreu  regt;
Nichts  ist,  daß  man  fürmalt  die  Welt
Vnd  kaum  eyn  Stuck  der  Welt  erhällt;
Sonder  man  muß  erweisen  fein
Diß,  des  man  will  gerühmet  sein,
Vnd  nicht  der  Alten  Wacker  Thaten
Schänden  mit  vnthun  vngerahten.

Auffrecht,  Treu,  Redlich,  Eynig  vnd  Standhafft
Das  gwinnt  vnd  erhällt  Leut  vnd  Landschafft:
Also  wird  man  gleich  vnsern  Alten;
Also  möcht  man  forthin  erhalten
Den  Ehrenruhm  auff  die  Nachkommen,
Daß  sie  demselben  auch  nachomen,
Vnd  also  kan  man  sein  eyn  Schrecken
Den  Nachbarn,  daß  sie  vns  nicht  wecken
Sondern  dem  Hund  lan  seinen  Tratz,
Zuverwaren  sein  Gut  vnd  Schatz,
Gleich  wie  man  deren  noch  find  etlich,
Die  solchem  Raht  nachsetzen  Redlich
Vnd  recht  bedencken  jre  Würden,
Wie  jr  Vorfahren  Scepter  führen.
Gott  stärck  dem  Edeln  Teutschen  Gblüt
Solch  anererbt  Teutsch  Adlersgmüt.
Secht,  diß  hab  als  eyn  Teutscher  ich
Auß  Teutschem  Gblüt  Treuhertziglich
Euch  Teutschen,  die  herkompt  von  Helden,
Bei  disen  Helden  müssen  melden,
So  bald  ich  diß  Teutsch  Bild  schaut  an.
Gott  geb,  daß  jhr  es  recht  verstahn,
Vnd  beydes  Treu  seit  euern  Freunden
Vnd  auch  eyn  Scheu  alln  eurn  Feinden.

Íîâ³ òâîðè