Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Mikołaj Rej

Ïðî÷èòàíèé : 163


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ksiądz, co miał mszą z jątrznicami


Trefiło  się  około  świętego  Marcina.  
Szedł  plebanik,  by  miał  mszą,  prostaczek  chudzina.
Niewiastka  po  wsi  idąc  tedy  go  potkała,  
Kilka  jątrznic  z  woreczkiem  tam  mu  darowała.
Zatknął  je  za  pas.  Potym,  gdy  już  we  mszą  było,  
Mnimał,  by  pies,  kiedy  go  coś  z  tyłu  ruszyło.
Trącił  nogą  dzwonika,  że  padł  jako  długi,  
Chłopi  się  wnet  rzucili,  miał  z  nich  prędkie  sługi.



Íîâ³ òâîðè