Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Mikołaj Rej

Ïðî÷èòàíèé : 181


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ksiądz, co jeść nie mógł

Ksiądz  jeden,  iż  jeść  nie  mógł,  do  cieplic  pojechał,  
Jeden  dobry  towarzysz  drogę  mu  zajechał.
Wziął  go  z  sobą  do  domu,  za  to  mu  ślubując,  
Iż  w  rychłe  lepiej  miał  jeść,  u  niego  nocując.
Zamknął  go  na  swój  pokój,  jeść  mu  nic  nie  dawał.  
Ksiądz,  acz  nierad,  chcąc  być  zdrów,  tak  na  tym  przestawał.
Po  kilka  dni  jął  wołać:  "–  Prze  Bóg!  Jeść  mi  dajcie!  
A  już  mię  w  tym  więzieniu  dłużej  nie  trzymajcie!"


Íîâ³ òâîðè