Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Mikołaj Rej

Ïðî÷èòàíèé : 127


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Co się nie chciał spowiedać, iż się żona spowiedała


Jeden,  co  miał  złą  żonę,  spowiedać  się  przyszedł.  
Mnich  do  niego  z  postawą  z  zakrystyjej  wyszedł.
Rzekł  mu,  iż:  "–  Wasza  pani  teraz  też  tu  była,  
A  na  świętej  spowiedzi  wszytko  wyliczyła."
Ten  rzekł:  "–  Już  się  mnie,  księże,  spowiedać  nie  trzeba.  
Wszytko  ta  wywołała  pewnie,  jako  trzeba,
Na  mię  i  na  są  siady,  i  by  co  wiedziała  –  
I  na  Boga,  to  mi  wierz,  żeć  by  powiedziała.


Íîâ³ òâîðè