Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Zenon Przesmycki

Ïðî÷èòàíèé : 133


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Twe usta


Twe  usta  na  ustach  mych
Jak  złoty  rozdźwiękły  rym.
Noc  spada  –  gwar  miejski  ścichł...
–  Twe  usta!
 
Zadrgnęlaś?  oboje  drżym?
Z  ócz  pierzchł  ci  rozkoszy  śmiech.
Po  lecie  –  mówisz  –  śnieg  zim?
 
Niestety!  –  Gruz  marny  z  pych,
Szych  –  z  marzeń,  z  wulkanów  –  dym...
O!  lecz  mieć  tylko  w  dniach  złych
Twe  usta!


Íîâ³ òâîðè