Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Adam Mickiewicz

Ïðî÷èòàíèé : 153


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Sonety krymskie – Ruiny zamku w Bałakławie


Te  zamki,  połamane  zwaliska  bez  ładu,
Zdobiły  cię  i  strzegły,  o  niewdzięczny  Krymie!
Dzisiaj  sterczą  na  górach  jak  czaszki  olbrzymie,
W  nich  gad  mieszka  lub  człowiek  podlejszy  od  gadu.

Szczeblujmy  na  wieżycę!  Szukam  herbów  śladu;
Jest  i  napis,  tu  może  bohatera  imię,
Co  było  wojsk  postrachem,  w  zapomnieniu  drzymie,
Obwinione  jak  robak  liściem  winogradu.

Tu  Grek  dłutował  w  murach  ateńskie  ozdoby,
Stąd  Italczyk  Mongołom  narzucał  żelaza
I  mekkański  przybylec  nucił  pieśń  namaza.

Dziś  sępy  czarnym  skrzydłem  oblatują  groby;
Jak  w  mieście,  które  całkiem  wybije  zaraza,
Wiecznie  z  baszt  powiewają  chorągwie  żałoby.


Íîâ³ òâîðè