Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Bolesław Leśmian

Ïðî÷èòàíèé : 131


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Klęska

Dawniej  mi  się  zdawało,  żem  z  mroków  chaosu  
Wybiegł  w  świat  –  niepochwytny  i  wolny  od  losu.  

że  najtrwalszy  ze  wszystkich  przewidzeń  i  dziwot  -  
Sam  o  sobie  śnię  powieść  -  sam  klecę  mój  żywot.  

że  powoli,  niechętnie  i  niepostrzeżenie  
W  złych  snach  mi  się  z  dnia  na  dzień  –  ciuła  przeznaczenie.  

I  że  musi  upłynąć  bardzo  dużo  czasu,  
Nim  mrok  pozna  mnie  w  kwiatach  lub  stwierdzi  śród  lasu...  

Dziś  wiem,  że  w  zło  się  trzeba  jak  w  szelest  zasłuchać  –  
że  je  łatwiej  wykrwawić  niźli  udobruchać.  

Mgła  mi  z  ręki  wróżyła...  Pamiętam  szept  cienia...  
Nim  cios  we  mnie  uderzył  –  wprzód  zbrakło  zbawienia.  

A  gdym  wołał  o  pomoc  –  tak  nagle  się  stało,  
Jakbym  najpierw  miał  ranę,  a  później  -  to  ciało...  

Bo  między  mną  a  klęską  –  żaden  czas  nie  płynął  
I  nie  było  tych  godzin,  gdym  jeszcze  nie  zginął.



Íîâ³ òâîðè