Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Stanisław Grochowiak

Ïðî÷èòàíèé : 128


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Niemy

Moja  stopa  pokrwawiona
Na  Twe  płótna  śnieżnobiałe...
Tyle  słów  zostanie  po  nas,
Ile  w  wierszach  wystękałem.

Moje  usta  poranione
Na  twe  plecy  krągłokostne...
Tak  jak  wiatr  –  gdy  wstrząśnie  klonem  –  
Spadną  świece  wielkopostne.

Więc  choć  listkiem  przefruniemy,
Więc  choć  drzewem  wyrośniemy,
Nie  wypowiem  tego  –  niemy...
Niemy,  Żono,  i  my  –  nie  my.


Íîâ³ òâîðè