Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Paul Boldt

Ïðî÷èòàíèé : 135


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Proserpina

Einsamer  Pluto  trage  ich  im  Blute
Proserpina,  nackend,  mit  blonden  Haaren.
Unauslöschbar.  Ich  will  mich  mit  ihr  paaren,
Die  ich  in  allem  hellen  Weib  vermute.

Ich  bin  von  ihren  Armen  lichtgefleckt
Im  Rücken!  Ihre  Knie  sind  nervös,
Die  Schenkel  weiß,  fleischsträhnig,  ein  Erlös
Des  weißen  Tages,  der  die  Erde  deckt.

In  ihrem  Haar  bleibt  etwas  vom  Verwehten
Des  warmen  Bluts.  Ich  liebe  den  Geruch!
Und  nur  die  Zähne  haben  zuviel  Fades

Wie  Schulmädchen,  sooft  sie  in  den  Bruch,
Den  Brunnen  ihres  Frauenmundes  treten,
Der  meine  Brünste  tränkt  —  Herden  des  Hades.


Íîâ³ òâîðè