Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Rainer Maria Rilke

Ïðî÷èòàíèé : 149


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Das ist der Tag

Das  ist  der  Tag,  in  dem  ich  traurig  throne,  
das  ist  die  Nacht,  die  mich  ins  Knieen  warf;  
da  bet  ich:  dass  ich  einmal  meine  Krone  
von  meinem  Haupte  heben  darf.  

Lang  muss  ich  ihrem  dumpfen  Drucke  dienen,  
darf  ich  zum  Dank  nicht  einmal  ihren  blaun  
Türkisen,  ihren  Rauten  und  Rubinen  
erschauernd  in  die  Augen  schaun?  

Vielleicht  erstarb  schon  lang  der  Strahl  der  Steine,  
es  stahl  sie  mir  vielleicht  mein  Gast,  der  Gram,  
vielleicht  auch  waren  in  der  Krone  keine,  
die  ich  bekam?...  


Íîâ³ òâîðè