Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Ludwig Anzengruber

Ïðî÷èòàíèé : 101


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An eine junge Autographensammlerin

Vorbei  ist  mir  die  Maienzeit,
Das  Haar  beginnt  zu  ergrauen,
Ihr  gönnt  mir  nimmer  Lust  noch  Leid,
Ihr  holden  Mädchen  und  Frauen,
Nun  thut  schon  meinem  Herzen  wohl,
Wenn  eine  schmeichelnd  es  stammelt,
Daß  ich  paar  Zeilen  schreiben  soll,
Da  Autographe  sie  sammelt.

Mir  ist's,  als  ob  ein  Epitaph
Ich  schriebe  auf  meine  Jugend:
»Hier  ruhet  sanft  ein  Herz,  das  brav
Versammelt  wurde  zur  Tugend.«
Ich  fühl'  mich  so  beengt  dabei,
Wie  'n  Fisch  im  hölzernen  Zuber.  –
Ich  schließe

Wien  am  zweiten  Mai
Ergebenst
L.  Anzengruber


Íîâ³ òâîðè