Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Karl May

Ïðî÷èòàíèé : 109


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Das Gewissen

Was  tatest  du,  als  ich  dich  einstens  bat,
nach  Gottes  Wohlgefallen  nur  zu  streben?
Ich  wollte  dir  das  Glück  des  Lebens  geben;
nun  aber  sag,  was  galt  dir  da  mein  Rat?

Was  tatest  du,  als  ich  dich  einst  belehrt,
daß  deine  Wege  falsche  Wege  seien?
Ich  wollte  dich  vom  Bösen  gern  befreien;
nun  muß  ich  fragen:  Hast  du  dich  bekehrt?

Was  tatest  du,  als  ich  dich  dann  verließ?
Ich  glaubte  wohl,  du  werdest  mich  vermissen
und  reuevoll  um  mich  zu  bitten  wissen;
nun  frag  ich  dich:  Was  hat  geholfen  dies?

Jetzt  komme  ich  ein  letztes  Mal  zu  dir
und  frage  dich:  Wozu  bist  du  geboren?
Hörst  du  auch  diesmal  nicht,  bist  du  verloren;
ich  bin  es,  dein  Gewissen.  Folge  mir!


Íîâ³ òâîðè