Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Johann Gottfried Herder

Ïðî÷èòàíèé : 186


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Lied des Lebens

Flüchtiger  als  Wind  und  Welle
Flieht  die  Zeit;  was  hält  sie  auf?
Sie  genießen  auf  der  Stelle,
Sie  ergreifen  schnell  im  Lauf;
Das,  ihr  Brüder,  hält  ihr  Schweben,
Hält  die  Flucht  der  Tage  ein.
Schneller  Gang  ist  unser  Leben,
Laßt  uns  Rosen  auf  ihn  streun.

Rosen;  denn  die  Tage  sinken
In  des  Winters  Nebelmeer.
Rosen;  denn  sie  blühn  und  blinken
Links  und  rechts  noch  um  uns  her.
Rosen  stehn  auf  jedem  Zweige
Jeder  schönen  Jugendtat.
Wohl  ihm,  der  bis  auf  die  Neige
Rein  gelebt  sein  Leben  hat.

Tage,  werdet  uns  zum  Kranze
Der  des  Greises  Schläf'  umzieht
Und  um  sie  in  frischem  Glanze
Wie  ein  Traum  der  Jugend  blüht.
Auch  die  dunkeln  Blumen  kühlen
Uns  mit  Ruhe,  doppelt-süß;
Und  die  lauen  Lüfte  spielen
Freundlich  uns  ins  Paradies

Íîâ³ òâîðè