Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Johann Wilhelm Ludwig Gleim

Ïðî÷èòàíèé : 140


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An den Winter

Alter,  mit  dem  grauen  Barte,
Mit  den  angefrornen  Locken,
Willst  du  denn  nicht  Einmal  lachen?
Sind  die  Lippen  zugefroren?
Komm’  herein,  was  stehst  du  draußen?
Komm’  herein,  du  sollst  schon  thauen!  –
Sieh’!  wie  störrisch  sind  die  Mienen;
Bist  du  denn  ein  Feind  der  Freunde?
Willst  du  meine  Lust  verdammen?
Gut!  so  bleib’  nur  immer  draußen,
Und  mit  deiner  finstern  Miene
Mache  Felder,  mache  Blumen,
Mache  Berg’  und  Thäler  traurig,
Mich  sollst  du  nicht  traurig  machen!
Tödte  diese  frischen  Lilien,
Tödte  diese  jungen  Rosen
Auf  den  jugendlichen  Wangen,
Tödte  sie  Einmal  zum  Scherze,
Laß  mir  aber  nur  die  Rosen
Auf  den  Wangen  meiner  Doris,
Dann  so  soll  sie  dich  beschämen;
Dann  soll  sie  mit  einem  Kusse
Meinen  halbverstorb’nen  Wangen
Alle  Rosen  wieder  geben.
Dann  soll  sie  mit  ihren  Lippen
Meine  Lippen  schöner  färben!

Alter!  willst  du’s  selbst  versuchen?
Komm’,  sie  soll  dich  einmal  küssen;
Glühend  sollst  du,  sieh’,  ich  wette,
Deine  Pelze  von  dir  werfen,
Sollst  vor  großer  Hitze  dursten;
Komm’  ich  habe  hier  zu  trinken!

Íîâ³ òâîðè