Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Barthold Heinrich Brockes

Ïðî÷èòàíèé : 134


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Die Fische

Die  Wasserlilien  reiche  Flut,
Die  mit  so  manchem  Kraut,  mit  Schilf  und  Binsen,
Mit  Meergras,  Moos  und  Wasserlinsen
Geschmücket  und  bedeckt  in  glatter  Stille  ruht,
Wird  öfters  unversehns  beweget.
Schau,  wie  sich  dort
Im  grünen  Widerschein  der  Büsche
Ein  blauer  Schwarm  beschuppter  Fische
Mit  frohem  Wimmeln  reget
Und  wunderschnell  sein  flüssigs  Wohnhaus  trennt.
Sie  fliegen  durch  ihr  schlüpfriges  Element
Mit  Schwingen  ohne  Federn  fort;
Man  kann,  wenn  sie  sich  fröhlich  drehen,
Der  Schuppen  Silber  glänzen  sehen.


Íîâ³ òâîðè