Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Paul Fleming

Ïðî÷èòàíèé : 144


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An Makarien

Ists  so  /  Makarie  /  als  wie  mir  wird  gesagt  /
du  solst  /  so  balde  du  die  Post  von  mir  verstanden  /
daß  Ich  enthalten  sey  in  weit-entlegnen  Landen  /
da  es  sechs  Stunden  eh’  /  als  in  den  unsern  tagt.
   Dich  haben  über  mir  von  Hertzen  sehr  beklagt  /
So  gar  auch  /  daß  du  dich  samt  meiner  Salibanden
zu  Bette  hast  gelegt  /  und  ungescheut  der  Schanden
Offt  öffentlich  von  mir  /  Ich  weiß  nicht  was  gefragt.
   Diß  habest  du  so  offt  /  so  lang  und  viel  getrieben  /
Biß  daß  du  endlich  gantz  darüber  bist  geblieben.
Ists  so  /  Makarie  /  Exempel  einer  Gunst  /
   die  Todt  und  Leben  trutzt  /  so  muß  ich  mich  zwar  krencken  /
hoch  über  deinen  Fall  /  doch  einer  solchen  Brunst
nicht  minder  auch  mit  lust  zu  aller  zeit  gedencken.


Íîâ³ òâîðè