Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 8
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Johann Christian Gunther

Ïðî÷èòàíèé : 123


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Als er sich der ehemals von Flavia genossenen Gunst noch erinnerte

Erinnert  euch  mit  mir,  ihr  Blumen,  Bäum’  und  Schatten,
Der  oft  mit  Flavia  gehaltnen  Abendlust!
Die  Bäche  gleißen  noch  von  Flammen  treuer  Brust,
In  der  wir  wertes  Paar  des  Himmels  Vorschmack  hatten.
O  goldne  Frühlingszeit!  Mein  Herz,  was  kommt  dir  ein?
Du  liebest  Flavia,  sie  ist  ja  nicht  mehr  dein.
Hier  war  es,  wo  ihr  Haupt  mir  oft  die  Achsel  drückte,
Verschweigt,  ihr  Linden,  mehr,  als  ich  nicht  sagen  darf.
Hier  war  es,  wo  sie  mich  mit  Klee  und  QuendelFeldthymian  warf
Und  wo  ich  ihr  den  Schoß  voll  junger  Blüten  pflückte.
Da  war  noch  gute  Zeit.  Mein  Herz,  was  kommt  dir  ein?
Betrübt  dich  Flavia?  Sie  ist  ja  nicht  mehr  dein.


Íîâ³ òâîðè