Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 8
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Neidhart von Reuental

Ïðî÷èòàíèé : 118


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ein altiu diu begunde springen

I

Ein  altiu  diu  begunde  springen
hôhe  alsam  ein  kitze  enbor;
si  wolde  bluomen  bringen.
„tohter,  reich  mir  mîn  gewant!
ich  muoz  an  eines  knappen  hant,
der  ist  von  Riuwental  genant.
traranuretun  traranuriruntundeie.“

II

„Muoter,  ir  hüetet  iuwer  sinne!
erst  ein  knappe  sô  gemuot,
er  pfliget  niht  staeter  minne.“
„tohter,  lâ  mich  âne  nôt!
ich  weiz  wol,  waz  er  mir  enbôt.
nâch  sîner  minne  bin  ich  tôt.
traranuretun  traranuriruntundeie.“

III

Dô  sprachs’  ein  alte  in  ir  geile:
„trûtgespil,  wol  dan  mit  mir!
ja  ergât  ez  uns  ze  heile.
wir  suln  beid  nâch  bluomen  gân.
war  umbe  solte  ich  hie  bestân,
sît  ich  sô  vil  geverten  hân?
traranuretun  traranuriruntundeie.“


Íîâ³ òâîðè