Артур Месчян ПРОЩАВАЙТЕ

Закрились  двері  за  дверима,
Як  сторінки  мого  життя.
Ці  сторінки  у  серці  сяють.
А  решту  вітер  забирає
-  я  відбуваю
-  прощавайте...
 
Моє  дитинство,  прощавай,
живеш  ти,  в  серці  ти  палаєш,
скрипка  мала,  двір  кам'яний,
вигнання  заклик  негучний
-  ігри  і  бійки
-  прощавайте...
 
Ви  прощавайте,  мої  друзі,
минули  з  вами  мої  дні,
Я  пам'ятаю  кожну  мить
тих,  кого  більше  не  зустріть,
-  благословляю
-  прощавайте...
 
Ти,  моє  місто,  прощавай
і  мої  вулиці  щасливі,
сходжені  тисячі  разів,
байдужий,  добрий,  люд  знайомий,
знущання,  посмішки  й  прокльони,
-  Я  повернуся
-  прощавайте...
 
Себе  самого  залишаю,
не  спалюю  мости  назад...
Я  відбуваю,  щоб  вернутись
у  тисячі  дверей  замкнутих
-  пора  настала
-  прощавайте...
 
Любов  остання,  прощавай,
в  мить  втрати  скам'янілість  губ,
ніч  не  вернути  й  потиск  рук,
закрилися  відкриті  двері
-  це  я  закрив  їх
-  прощавайте...
 
Найкращі  дні  мої,  прощайте,
безсонні  тисячі  ночей,
прощайте  й  ви,  слова  затерті,
обличчя  втомлені  і  двері
відкриті  для  нових  оман
-  я  їм  не  вірю
-  прощавайте...
 
Остання  втрата,  прощавай,
моя  не  втрачена  надія,  чекаю
на  останню  мрію...
а  решту  вітер  забирає.
В  різновиди  обманних  ігор
я  більш  не  граю
-  прощавайте

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=lPHFggDNjr0[/youtube]

[b]Արթուր  Մեսչյան  ԲԱՐՈՎ  ՄՆԱՔ[/b]
Դռները  մեկ  առ  մեկ  փակում
կյանքիս  անցած  էջերի  պես,
էջերը  լույս  պահում  սրտում,
մնացածը  տալիս  քամուն
-  և  հեռանում
-  բարով  մնաք...
 
Բարով  մնաս  իմ  մանկություն,
որ  դեռ  ապրում,  այրվում  ես  իմ  սրտում,
փոքրիկ  ջութակ,  քարքարոտ  բակ,
աքսորների  խուլ  ահազանգ
-  կռիվ  ու  խաղ
-  բարով  մնաք...
 
Բարով  մնաք  --  իմ  ընկերներ
որ  կիսեցիք  ինձ  հետ  օրերը  իմ,
ես  կհիշեմ  ամեն  վարկյան
նրանց,  որոնք  արդեն  չկան,
-  օրհնյալ  լինեք
-  բարով  մնաք...
 
Բարով  մնաս  դու  իմ  քաղաք
և  փողոցներ  իմ  հարազատ,
ես  չափչփել  եմ  ձեզ  հազար  անգամ,
դեմքեր  ծանոթ,  բարի  ու  գորշ,
հեգնանք,  ժպիտ  և  հայհոյանք,
-  ես  դեռ  կգամ
-  բարով  մնաք...
 
Ինքս  ինձնից  եմ  հեռանում
և  կամուրջները  ետդարձի  ես  չեմ  այրում...
ես  հեռանում  եմ,  որ  դառնամ,
հազար  փակված  դռներ  բանամ
-  հիմա  գնամ
-  բարով  մնաք...
 
Մնաս  բարով,  վերջին  իմ  սեր,
կորուստի  պահը  լուռ,  և  քարացած  շուրթեր...
գիշեր  անդարձ,  ձեռքեր  սեղմված,
և  կորուստի  դռները  բաց
-  ես  փակեցի
-  բարով  մնաք...
 
Մնաք  բարով  խելառ  օրեր
անքուն  հազար  իմ  գիշերներ
բարով  մնաք,  խոսքեր  մաշված
դեմքեր  հոգնած
նոր  խաբկանքի  դռները  բաց
-  չեմ  հավատում
-  բարով  մնաք...
 
Մնաս  բարով,  վերջին  կորուստ,
վերջին  իմ  հույս,  սպասում,
երազ  վերջին...
ես  հեռանում  եմ  ամենից,
ամեն  տեսակ  սուտ  խաղերից
ես  չեմ  խաղում
-  բարով  մնաք

адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=948586
Рубрика: Лірика кохання
дата надходження 24.05.2022
автор: Зоя Бідило