Александрыя сьніцца мне,
І ты, у залатых адзеньннях.
І я, стамлёны ў гэтым сьне,
Перад табою на каленях.
Праходзіць ціха так жыцьцё,
Як ты глядзіш на хвалі мора.
І паглынае небыцьцё
Твой улюбёны гэты горад.
І застануся я на дне –
Сон пройдзе, як адно імгненьне.
Мае пакуты і сумненьні –
Усё, што застанецца мне.
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=78868
Рубрика: Стихи, которые не вошли в рубрику
дата надходження 11.06.2008
автор: Мitrofan