Похвалявся как-то ій удод,

Шо  і  він  узьмэ  орла  за  хвост

Педро  Гомес  та  Сыргий  Пекарск
Роспочалы  з  роспочый  тут  сфарк:
Хто  якый  повынён  знаты  яз,
Шоб  про  налывайкы  шё  пуняць.

Ек  нам  шкода,  шо  мы  збралы  влад
Да  шчось  ны  таку,  ек  самый  я  ль.
От  пак  на  тобі  мій  пурсігар
Да  утдай  во  Пурыму  дарма.

Где  ж  што  ьмы  уфставыф  в  мяккый  знак…
Га!  Да  за5тая  ны  така  фш!
От  мы  й  ріжым  гонды  Васылька.
Бо  ув  ёга  зь  есця  й  прам  страна.

Мы  НЕ  в  курдый  прыклад  фсе  бірам.
А  но  во  ув  Любышовы  самк.
Роздылылы  подавно  чы  прам
Аарона  й  МойІйСейка  ланд.

…  так  шо,  да,  е  мара  в  лабарат:
Коб  но  взеты  Маму,  ек  Кобзар!
Да  куда  хто  із  сфятых  кудахт
Вэльмы  надто  прыглашаець  Старц.

Ібо  глень  спочатк  на  заголоВК:
Шо  ты  бачыш?  Мы  ш  ягня  тут  фок.
Зары  во  і  взьмэмо  всіх  за  фост,
Раз  нымае  в  Няма  й  букваров.

Мовымо  на  свэйі  рідный  мовц.
Но  вона  колхозна  шчось  в  жыдов.

адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=648232
Рубрика: Дотепні, сучасні епіграми
дата надходження 01.03.2016
автор: Кобзар Лаборськый