Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïåðñîíàëüíûé ×ÀÒ Enol
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Ïðî÷èòàíèé : 150


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Laura i Filon

A  jawor  był  szumiący,  ponury  i  siny,
miał  dużo,  dużo  liści,  jak  drzewo  na  sztychu.
-  Koszyk  miły  pleciony  był  z  cienkiej  wikliny,
maliny  w  nim  różowe  śmiały  się  po  cichu...
Filon  w  zielonym  fraczku  był  jak  pasikonik,
Laura  miała  łzy  w  oczach  i  przepaskę  modrą,
wśród  księżycowej,  pożółkłej  i  francuskiej  wonileżała,  chudą  rękę  oparłszy  o  biodro.
Przyszli  w  proch  się  rozsypać  (płascy  jak  kwiat  w  książce)
pod  umówionym,  silnym,  szumiącym  jaworem:
smutny,  zielony  Filon,  Laura  w  modrej  wstążce,
w  bladej  sukni  i  w  wielkiej  kamei  z  amorem.


Íîâ³ òâîðè