Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 12
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Ïðî÷èòàíèé : 166


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Bez ciebie

Nudno  jest  tu  bez  ciebie.  Nudno  do  obłędu!
Jestem  jeszcze  wraz  z  wiewiórką  i  pieskiem,
Piszę,  czytam  i  palę,  wciąż  mam  oczy  niebieskie,
Lecz  to  wszystko  tylko  siłą  rozpędu.
Wciąż  jeszcze  świt  jest  szary,  zmierzch  niebiesko  -  złoty,
Dzień  przechodzi  na  jedną,  noc  na  drugą  stronę
I  róże  zakwitają  bez  wielkiej  ochoty:
Bo  tak  są  już  przyzwyczajone.
A  jednak  świat  się  skończył.  Czy  wy  rozumiecie?
Świata  nie  ma  i  ja  go  nie  stworzę.
Czas  jest  równy  i  cichy.  Lecz  czekajcie...  może  -
Może  ja  jestem  już  na  tamtym  świecie?

Íîâ³ òâîðè