Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Bolesław Leśmian

Ïðî÷èòàíèé : 109


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Nad ranem


Śpisz  jeszcze...  Na  twych  rzęsach  –  skra  drobna  poranku.  
Strachy  śnią  się  twej  dłoni  –  bo  i  drga,  i  pała.  
Oddychaj  tak  –  bez  końca.  Czaruj  –  bez  ustanku.  
Kocham  oddech  twej  piersi,  ruch  śpiącego  ciała.  

Ileż  lat  już  minęło  od  pierwszej  pieszczoty?  
Ile  dni  od  ostatniej  upływa  niedoli?  
Co  nas  wczoraj  –  smuciło?  Co  jutro  –  zaboli?  
I  czy  zbraknie  nam  kiedyś  do  szczęścia  ochoty?  

Przyjdzie  noc  o  źrenicach  zaświatowo  łanich  
I  spojrzy  –  i  zabije...  Polegniem  –  snem  czynni...  
Jak  to?  Więc  musisz  umrzeć  tak  samo  jak  inni?  
Jak  ci  –  choćby  z  przeciwka?...Pomódlmy  się  za  nich...


Íîâ³ òâîðè