Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Władysław Orkan

Ïðî÷èòàíèé : 108


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Gałązki olszyn

Gałązki  olszyn,które  pieści
Wiatr,chybotając  je  miarowo,
Więcej  zaiste  mają  treści,
Niż  najtreściwsze  słowo.

Ach  jakże  pusta  jest  i  ckliwa
Ta  proza  poetyczna!
Prawie  że  zawsze  nieprawdziwa,
Najczęściej  nielogiczna.

Oto  oblana  kwieciem  grusza
W  słońcu  stojąca,biała  –  
Przynajmniej  jest  w  niej  własna  dusza,
Własna  żywiczność  ciała.

Czy  zajdę  w  las  między  igliwy,
Czy  kwiatów  w  polu  narwę  –  
Każde  ma  kształt  osobliwy
I  własną  barwę.


Íîâ³ òâîðè