Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 10
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Paul Boldt

Ïðî÷èòàíèé : 152


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Liebesmorgen

Aus  dem  roten,  roten  Pfühl
Kriecht  die  Sonne  auf  die  Dielen,
Und  wir  blinzeln  nur  und  schielen
Nach  uns,  voller  Lichtgefühl.

Wie  die  Rosa-Pelikane,
Einen  hellen  Fisch  umkrallend,
Rissen  unsere  Lippen  lallend
Kuß  um  Kuß  vom  weißen  Zahne.

Und  nun,  eingerauscht  ins  weiche
Nachgefühl  der  starken  Küsse,
Liegen  wir  wie  junge  Flüsse
Eng  umsonnt  in  einem  Teiche.

Und  wir  lächeln  gleich  Verzückten;
Lachen  gibt  der  Garten  wieder,
Wo  die  jungen  Mädchen  Flieder,
Volle  Fäuste  Flieder  pflückten.


Íîâ³ òâîðè