Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 11
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Paul Boldt

Ïðî÷èòàíèé : 123


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Die schlafende Erna

Auf  einer  Ottomane  aus  Mohär
Liegt  sie  in  Seidenröcken,  eine  Truhe
Voll  Nacktheit,  und  ich  denke  voll  Unruhe
An  dein  Geheimstes  —  schönes  Sekretär.

Die  Frauen  tuen  Wundervolles  in  die  Seide.
Am  Knie  beginnt  es.  Ich  will  es  auspellen,
Wenn  Küsse  summen  nach  hautsüßen  Stellen
Im  Bett,  daß  wir  nicht  schlafen  können  beide.

Du  großes  Mädchen,  die  noch  kleinen  Brüste
Schmücken  dich  mir.  Auf  den  geheimen  Schmuck
Hast  du  die  linke  weiße  Hand  gelegt;

Ich  dachte:  Soll  die  eine,  die  sie  trägt  —
Die  schwarze  Blume  welken  von  dem  Druck?
Und  nahm  die  Hand  weg,  die  ich  leise  küßte.


Íîâ³ òâîðè