Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 19
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Walther von der Vogelweide

Ïðî÷èòàíèé : 125


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Unmutston

Ahî,  wie  kristenlîche  nû  der  bâbest  lachet,
swenne  er  sînen  Walhen  seit  ‚ich  hânz  alsô  gemachet‘!
(Daz  er  dâ  seit,  des  solt  er  niemer  hân  gedâht).
Er  giht  ‚ich  hân  zwêne  Allamân  undr  eine  krône  brâht,
daz  si  daz  rîche  suln  stœren  und  wasten.
Ie  dar  under  fülle  ich  die  kasten:
ich  hân  si  an  mînen  stoc  gemenet,  ir  guot  ist  allez  mîn:
ir  tiuschez  silber  vert  in  mînen  welschen  schrîn.
Ir  pfaffen,  ezzet  hüener  unde  trinket  wîn,
unde  lât  die  tiutschen  <....>  vasten.‘
Saget  an,  hêr  Stoc,  hât  iuch  der  bâbest  her  gesendet,
daz  ir  in  rîchet  und  uns  Tiuschen  ermet  unde  swendet?
Swenne  im  diu  volle  mâze  kumt  ze  Laterân,
sô  tuot  er  einen  argen  list,  als  er  ê  hât  getân:
Er  seit  uns  danne,  wie  daz  rîche  stê  verwarren,
unz  in  erfüllent  aber  alle  pfarren.
Ich  wæne,  des  silbers  wênic  kumt  ze  helfe  in  gotes  lant:
grôzen  hort  zerteilet  selten  pfaffen  hant.
Hêr  Stoc,  ir  sît  ûf  schaden  her  gesant,
daz  ir  ûz  tiuschen  liuten  suochet  tœrinnen  und  narren.



Íîâ³ òâîðè